Seni anlıyorum

                 

Biliyorum senin de içinde yaşanmışlıkların kırıklığı var. Birileri de senin canını yakmış. Hayatından aylarını –belki de yıllarını-çalmakla kalmamışlar; umutlarını, hayallerini, heyecanını da alıp götürmüşler. Yeni başlangıçlar yapmaya korkuyorsun.

Bilirim bu duyguyu. Güvenemiyor insan. Her yeni başlangıçta “ya yine biterse?” endişesi. Bir daha ayrılmak istenilmiyor. ‘Bu kez son olsun, tam olsun’ deniyor.

Anlıyorum seni. Ben de kırıldım elbette. Beni de terk ettiler. Ben de tükenişler yaşadım. Belki seninkiler daha güçlü oldu. Belki sen daha uzun zaman sevdin. Daha derinden yaşadın bazı duyguları. Belki sen daha çok yara aldın. Olabilir. Halinden anlıyorum. Senin gibi hissetmeye çalışıyorum.

 

Sen de ben de yaralanmışız demek ki. Senden daha iyi durumda olduğumu düşünerek sana yardım eli uzatıyorum. Sevgi ile uzatıyorum elimi. Belki birbirimize çare oluruz. Seninle içindeki kırıkların acısını paylaşabilirim.

 

Amaaan. Düşündüğün şeye bak! Etraftakiler umurum değil. Kim ne derse desin. Yaralı bir yüreğe yardım etmek ve yanında olabilmek için kimden izin almam gerekiyor ki? Hayat benim hayatım değil mi? Kimlerin ne düşündüğü yada ne diyeceğini mi düşüneceğim?

Tamam, anlıyorum. Çevreme saygılıyım. Terbiyesizlik etmek değil bu. Sadece sevgide sorgulanmak istemiyorum. Sarılırsam sarılırım. Öpersem öperim. Kime ne? Ben sevmeyi ve sevilmeyi istiyorum. Senin de istediğin bu değil mi? Sen bana dokunmak istemiyor musun?

 

Anlıyorum. Korkuyorsun. Yeniden cesaret edemiyorsun. Biraz sevmeye başladığında korku ile geri adım atmaya başlıyorsun. “Hayır. Gitmeyeceğim. Sonu yine ayrılık uçurumu” deyip, korkuyorsun.

Ben de korkuyorum. Gerçekten yolun sonu ayrılık uçurumu mu? Acaba zorlukları, engelleri aşmanın yolu yok mu? Hiçbir sevginin sonu mutluluğa ulaşmaz mı? Hep mi biter sevgiler?

Sen korkuyorsun ben korkmuyor muyum? Ama belki de birlikte üstüne gidersek zorlukların, o zaman ayrılıklar korkup kaçarlar bizden.Haydi gel yanıma. Ver elini elime.

 

Kendi başına kurduğun içki sofrasındaki mezelerin, rakı kadehlerinin arkasında gizlenmeye kalkma. Ne yaktığın sigaralar, ne yudumladığın rakılar sana kaybettiklerini geri verir. İçinden çıkarmaya çalıştıklarınla mücadele vermeyi bırak artık. Unutmaya çalıştıkça hatırlıyorsun. Gücünü tüketme anılarda kalanları silmek için. Bırak dursunlar. Onlar artık sadece birer güzel anı. Sonunda kötü şeyler de yaşanmış olsa yaşanabilmiş güzellikler anılarda hep yaşıyor. Silinmiyor. Unutulmuyor. Ama inan bana yeniden yenileri yaşanabiliyor. Güzel anlar bitmedi daha. Yeniden güzel şeyler yaşanabilir.Anılar yine güzel görüntülerle dolabilir. Haydi korkma! Haydi bir cesaret. Gel de uzattığım elimi tut. Haydi gel benimle.

Eskilerde güzel olan ne varsa yeniden yaşa. Yenisiyle yaşa. Seni anlayanla..

Yine sarıl. Yine sardığın bedeni kucaklayıp, dansa adım at. Yine saçlarını okşa bir genç kadının. Yine ısın onunla. Sevgisiyle, sıcak teniyle ısıtsın seni. Yalnız gecelerde daha çok üşür insan. Daha sessiz, daha karanlık gelir geceler.

Seni anlıyorum. Çünkü ben de ayrılıklar yaşadım.Yalnız ne kadar ve nasıl yaşanır bilmiyorum. Öğrenmeyi de istemiyorum. Hem ben yine bir sıcaklık arıyorum yanımda. Beni anlayacak birinin sıcaklığını. Ya sen? Sen de seni anlayana sarılır mısın?

Ben seni anlıyorum. Ya sen beni?